Statut Stowarzyszenia Maryi, Królowej Serc

 

Charakter i cel

Art. 1. - Stowarzyszenie Maryi, Królowej Serc zrzesza wiernych, duchownych i świeckich, którzy pragnąc być świadkami prawdy Ewangelii1 postanawiają dochować wierności obietnicom chrztu świętego poprzez pełne poświęcenie się Chrystusowi przez ręce Maryi. W tym celu zobowiązują się do doskonałego praktykowania prawdziwego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, którego nauczał św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, którego obierają swoim duchowym przewodnikiem i mistrzem2.

Art.2 - § 1 – Stowarzyszenie Maryi, Królowej Serc, organicznie połączone z Towarzystwem Misjonarzy Maryi nie ma własnej struktury prawnej3. Jego członkowie uczestniczą, każdy we własnym środowisku, w misji ojców monfortanów w Kościele: ustanawianiu Królestwa Jezusa przez ręce Maryi4.

§ 2 – Stowarzyszenie Maryi, Królowej Serc stanowi w ten sposób niejako „rozszerzenie” Towarzystwa Misjonarzy Maryi, nie w znaczeniu, jakoby miało obejmować wszystkich, ale aby „wcześniej czy później Najświętsza Panna miała więcej niż kiedykolwiek dzieci, sług i niewolników miłości i aby przez Nią Jezus Chrystus, mój Mistrz, jeszcze bardziej królował w sercach”5.

§ 3 – Stowarzyszenie nie pozostaje zatem w służbie wobec Towarzystwa Maryi, lecz jest wraz z nim w służbie Maryi Królowej, w służbie Kościoła świętego, dusz, ludu Bożego, Królestwa Jezusa przez Maryję.

 

Ośrodki

Art. 3 - Międzynarodowy Ośrodek Stowarzyszenia Maryi, Królowej Serc ma siedzibę w domu generalnym Towarzystwa Misjonarza Maryi. Każdy kraj może mieć własny ośrodek krajowy (regionalny,…) założony przez Przełożonego generalnego bądź jego delegata.

Art.4 - § 1 – Przełożony generalny Towarzystwa Maryi jest dyrektorem generalnym Stowarzyszenia Maryi, Królowej Serc. Ma on władzę mianowania, dla różnych ośrodków, dyrektora delegowanego na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym.

§ 2 – Chcąc mianować dyrektorem jednego z ośrodków Stowarzyszenia księdza diecezjalnego, Przełożony generalny musi przede wszystkim uzyskać zgodę Ordynariusza tego kapłana; co zaś tyczy się kapłana zakonnego, ale nie monfortanina, musi uzyskać zgodę wyższego przełożonego tego zakonnika.

 

Rola dyrektorów

Art.5 - § 1 – Dyrektor generalny przekazuje dyrektorom poszczególnych Ośrodków rozporządzenia i polecenia, które uznaje za pożyteczne oraz sprawuje nadzór nad ich stosowaniem.

§ 2 – Dyrektor generalny wydaje zezwolenie na zakładanie nowych ośrodków. Do jego kompetencji należy zbadanie i zatwierdzenie, za zgodą doradców, statutów poszczególnych ośrodków.

 

Art.6 - § 1 – Dyrektorzy Ośrodków służą pomocą członkom Stowarzyszenia w poznawaniu, zgłębianiu i pełniejszym przeżywaniu duchowej drogi będącej dziedzictwem św. Ludwika Marii de Montfort. Wzywają ich do wiernego wypełniania przyrzeczeń chrzcielnych, a tym samym do wiernego naśladowania Jezusa Chrystusa, Mądrości Przedwiecznej i Wcielonej dla zbawienia świata przez całkowite zawierzenie się Maryi, dzięki której, za sprawą wszechmocnego działania Ducha Świętego, Jezus zechciał do nas przyjść.

§ 2 – Dyrektorzy Ośrodków mają przypominać członkom o obowiązku głoszenia w swoim środowisku, przede wszystkim poprzez własny przykład, tej drogi życia, by coraz bardziej nastawało Królestwo Jezusa przez Maryję6.

 

Art.7 – O ile członkowie mają rzeczywiste prawo do otrzymania formacji, której potrzebują, i której szukają, dyrektorzy mają obowiązek zapewnić im, w sposób bezpośredni lub pośredni, formację początkową i permanentną7.

W tym celu Przełożony generalny zatroszczy się o przygotowanie programu lub podręcznika, w którym zostaną jasno określone etapy poprzedzające przyjęcie kandydata do Stowarzyszenia, jak również obowiązki w formacji permanentnej. Przełożony generalny przedłoży program lub podręcznik do oceny i zatwierdzenia przez radę generalną.

 

Członkowie

Art.8 – Stowarzyszenie Maryi, Królowej Serc jest otwarte dla wszystkich wiernych (świeckich, duchowieństwa, zakonników), którzy pragną podjąć trud duchowej i apostolskiej drogi zaproponowanej przez św. Ludwika Marię de Montfort. Do osób zakonnych stosuje się kan. 307, § 3.

Art.9 – Do Stowarzyszenia może zostać przyjęta osoba, która po odbyciu nizbędnej formacji i przygotowania składa akt poświęcenia się Jezusowi, Przedwiecznej i Wcielonej Mądrości, przez ręce Maryi, według formuły św. Ludwika Marii de Montfort. Przyjęcie następuje po złożeniu przez kandydata umotywowanej prośby i jej pozytywnym rozpatrzeniu przez Dyrektora, w momencie dokonywania aktu poświęcenia, wypowiedzianego w obecności Dyrektora lub jego pełnomocnika i wpisanego następnie do rejestru Stowarzyszenia.

 

Zobowiązania

Art.10 – Zawierzenie, przez które wierny wiąże się ze Stowarzyszeniem wymaga zobowiązania do życia duchowym dziedzictwem św. Ludwika Marii de Montfort we własnym stanie, własnym środowisku i miejscu pracy. Wierny dołoży wszelkich starań, aby uczynić je istotą całego swojego życia, pozwolić by przeniknęło jego czyny i apostolstwo.

Odnawiając codziennie własny akt poświęcenia, wspiera on na miarę swoich możliwości apostolat Towarzystwa Maryi, stosując się do zarządzeń Dyrektora generalnego.

Art. 11 – Dla chętnych członków Dyrektor generalny może utworzyć wewnątrz Stowarzyszenia:

  • grupę, która zobowiąże się poprzez obietnice lub śluby, odpowiednio do swojego stanu, do życia według rad ewangelicznych w duchu nauczania św. Ludwika Marii de Montfort;
  • grupę, która zaangażuje się w szczególną formę apostolatu, w duchu nauczania św. Ludwika Marii de Montfort.

Art. 12 – Dyrektor generalny zadba o przygotowanie w tym celu szczególnych regulaminów odpowiadających zarówno powołaniu wspomnianych członków jak charakterowi Stowarzyszenia. On to, przy udziale doradców, bada je i zatwierdza, jeśli zostaną uznane za odpowiednie, by prowadzić wiernych drogą wiodącą do Przedwiecznej Mądrości Wcielonej, Jezusa, Syna Bożego i Syna Maryi.

 

Dzielenie się dobrami duchowymi

Art. 13 – Wraz ze wstąpieniem do Stowarzyszenia jego członkowie są duchowo zjednoczeni z całą rodziną monfortańską. Z umiłowaniem obchodzą liturgiczne święta, które są znakiem i wypełnieniem tej komunii. Najważniejszym z nich jest obchodzone 25 marca święto Zwiastowania Pańskiego8. Członkowie Stowarzyszenia w szczególny sposób obchodzą także Boże Narodzenie, 25 grudnia, Niepokalane Poczęcie, 8 grudnia, oraz wspomnienie św. Ludwika Marii de Montfort, które przypada 28 kwietnia. Członkowie uczestniczą w duchowych bogactwach, których udziela rodzinie monfortańskiej Ta, która „oddaje się bez reszty temu, kto wszystko daje”9.

Art.14 – Wstąpienie do Stowarzyszenia powoduje powstanie wzajemnych więzi braterstwa i solidarności pomiędzy wszystkimi członkami rodziny monfortańskiej. Nowy członek uczestniczy w radościach i cierpieniach swojej nowej rodziny. Jest szczęśliwy, mogąc czerpać ze skarbca tej rodziny i stara się wzbogacać go modlitwą i ofiarą ze swojego życia, udoskonalonego monfortańskim aktem poświęcenia.

 

Zmiany w statutach

Art.15 – Za zgodą swoich doradców Przełożony generalny może wprowadzać do niniejszych Statutów, zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską, zmiany, które nie mogą jednak naruszać charakteru i celu Stowarzyszenia. Servatis Caeteris de jure servandis.

 

Tekst zatwierdzono, Rzym, 26.04.2001r.

 

Udzielanie odpustów

Na mocy Dekretu Penitencjarii Apostolskiej

(z dn. 22 maja 2001r.)

 

Członkowie Stowarzyszenia Maryi Królowej Serc mogą uzyskać odpust zupełny, o ile - spełniając zwykłe warunki (spowiedź sakramentalna, przyjęcie Komunii św., modlitwa w intencjach Ojca świętego) oraz wyrzekając się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, złożą lub odnowią, obietnicę wiernego przestrzegania Statutów, przynajmniej prywatnie:

  1. W dniu wstąpienia do Stowarzyszenia;
  2. W Wielki Czwartek, liturgiczne święta Bożego Narodzenia, Zwiastowania Pańskiego, Niepokalanego Poczęcia NMP, w dniu wspomnienia św. Ludwika Marii Grignion de Montfort a także w pierwszą sobotę każdego miesiąca.

_______________

1Są oni świadkami prawdy na wzór Jezusa, który przed Piłatem mówi, że przyszedł, aby dać świadectwo prawdzie (por. J 18,37); na wzór wszystkich męczenników, świeccy są współpracownikami prawdy (por. 3J 8); Apostolicam Actuositatem, 6); “Ponieważ Ojciec chce, byśmy poznali i prawdziwie kochali Chrystusa w każdym z naszych braci, słowem i uczynkiem, dając w ten sposób świadectwo prawdzie” (Gaudium et Spes, s. 93).

2Por. Redemptoris Mater, s. 48

3Por. KPK, kanony 303 i 312, § 2.

4Por. Prawdziwa Pobożność, s. 227; Monfortanin dzisiaj, s. 9, 39, 48.

5Prawdziwa Pobożność, s. 113.

6Nie tylko księża, lecz «wszyscy świeccy współpracują dla powiększenia Królestwa Chrystusa w świecie […]. Każda osoba świecka ma być przed światem świadkiem zmartwychwstania i życia Pana Jezusa oraz znakiem Boga żywego» (Lumen gentium 35 i 38).

7Por KPK, kan. 677, §2

8Por. Prawdziwa pobożność, s. 243

9Prawdziwa Pobożność, s.141