Zgromadzenie Ojców Misjonarzy Montfortanów zostało założone przez św. Ludwika Marię Grignion de Montforta we Francji w 1705 r. Ludwik urodził się 31.01.1673 r., a zmarł 28.04.1716 r., w wieku 43 lat. Beatyfikował go papież Leon XIII w roku 1888, natomiast kanonizował papież Pius XII w roku 1947. Był kaznodzieją, pisarzem, artystą, ascetą, mistykiem i wspaniałym teologiem. Papież Klemens XI pozwolił mu na głoszenie słowa Bożego w całej Francji, nadając mu tytuł: „Apostolskiego misjonarza”. Razem z Marią Ludwiką Trichet założył żeńskie Zgromadzenie Córek Bożej Mądrości. Założył także męskie Zgromadzenie Towarzystwo Misjonarzy Maryi, w którym mogą być bracia i kapłani oraz Zgromadzenie Braci Montfort św. Gabriela. Jest on duchowym ojcem Zgromadzenia Ojców Misjonarzy Montfortanów.
Motto jego życia to: „Tylko Bóg”, przez które wyrażał poddanie się Bożej opatrzności. Biedni ludzie nazywali go: „Dobry ojciec Montfort”. Jego działanie pastoralne pokazuje szczególną troskę dla ubogich. Pewnego razu zdarzyło się, że niosąc biedaka na plecach do domu, w którym mieszkał, zawołał: „Otwórzcie bramę Chrystusowi!”
Charyzmat Zgromadzenia Misjonarzy Towarzystwa Maryi (S.M.M.)
W regule dla księży Misjonarzy Towarzystwa Maryi, św. Ludwik pisze: „Ci księża muszą być powołani przez Boga do misji śladami Apostołów”. Montfort widzi i żywo czuje potrzeby Kościoła i jej odnowy. Angażuje się w działalność misyjną powierzoną mu przez papieża! Otwiera drogę dla innych, aby uczestniczyli w odnowie wiary i nadziei chrześcijan. Dlatego założył bractwa religijne świeckich, takie jak: Różańca Świętego, Pokutników, 44 Dziewic, Milicji św. Michała i Przyjaciół Krzyża.
Abyśmy mogli lepiej zrozumieć Misjonarzy Towarzystwa Maryi, możemy sięgnąć do słów Montforta z „Modlitwy płomiennej”, upraszającej Misjonarzy dla tego Zgromadzenia: Wszechmogący Boże, wspomnij na to Towarzystwo i przyłóż wszechmoc swojego ramienia, by powołać je do życia i poprowadzić ku doskonałości;… aby przy pomocy tego Zgromadzenia, Królestwo Jezusa Chrystusa zostało wzniesione na gruzach królestwa Jego wrogów (nn.3-4). Panie Jezu, wspomnij i daj swojej Matce nowe Towarzystwo, by przez nie wszystko odnowić i przez Maryję zakończyć czas łaski, które Ty przez nią zapoczątkowałeś. O cóż Cię proszę? O kapłanów wolnych Twoją wolnością;… o niewolników Twojej miłości i Twojej woli, o ludzi według Serca Twego, którzy oderwani od własnej woli, która ich zagłusza i hamuje, aby spełniali wyłącznie Twoją wolę i pokonali wszystkich Twoich nieprzyjaciół, jako nowi Dawidowie z laską Krzyża i procą Różańca świętego w rękach;... o ludzi podobnych do obłoków wzniesionych ponad ziemię, nasyconych niebiańską rosą, którzy bez przeszkód będą pędzić na wszystkie strony świata przynagleni tchnieniem Ducha Świętego;... o ludzi zawsze gotowych do Twojej dyspozycji, gotowych służyć Ci na głos swoich przełożonych, za przykładem Samuela, zawsze gotowych iść i wszystko wycierpieć z Tobą i dla Ciebie, tak jak Apostołowie;... o prawdziwe dzieci Maryi, Twojej świętej Matki, z Jej miłości poczęte i zrodzone, w Jej łonie noszone, Jej piersią karmione, Jej matczynym staraniem wychowane, Jej ramieniem podtrzymywane i łaskami Jej ubogacone;... o prawdziwe sługi Najświętszej Maryi Panny, którzy by na podobieństwo św. Dominika szli wszędzie, niosąc w ustach gorejącą pochodnię Ewangelii, a w ręce Różaniec święty;… o głosicieli prawdziwego nabożeństwa do Twojej Najświętszej Matki; nabożeństwa wewnętrznego bez obłudy, zewnętrznego bez krytyki, roztropnego bez ignorancji, czułego bez obojętności, stałego bez lekkomyślności i świętego bez zarozumiałości (nn.6-11). Ci, którzy gdziekolwiek pójdą, będą ścierali głowę starodawnego węża, by spełniło się w całej pełni przekleństwo, które nad nim zaciążyło (n. 12). Duchu Święty, wspomnij na to, że to Ty, wespół z Maryją, Twoją wierną Oblubienicą, powołasz i ukształtujesz prawdziwe dzieci Boże. To jest zgromadzenie, wspólnota, grono wybranych, których zechciałeś powołać w świecie i ze świata. Ci naśladowcy Apostołów będą głosili z tak wielką mocą i czystością, tak wzniośle i wspaniale, że w miejscach gdzie będą przemawiać poruszą umysły i serca wszystkich. Im to, Panie, dasz Twoje słowo; Twoje usta, a nawet Twoją mądrość. Ich całkowite zdanie się na Twoją Opatrzność i nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny (nn. 15.18.22.24).
Duchowość Misjonarza Towarzystwa Maryi
Św. Ludwik, proponuje charyzmat ewangelizacji poprzez duchowość świętości, która się realizuje w zjednoczeniu z Chrystusem. Dla św. Ludwika są ważne cztery środki, realizacji zjednoczenia się z Jezusem, Mądrością Przedwieczną: żarliwe pragnienie; powszechne umartwienie; stała modlitwa i prawdziwie Nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny. W książce „Traktat o prawdziwym Nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, Montfort opisuje rolę Maryi i podaje zasadę jak żyć w relacji z Maryją, aby kształtowanie do świętości przez Ducha Świętego mogło w nas się realizować. O duchowości św. Ludwika najbardziej świadczy i pisze Jan Paweł II. Sięgając do Encykliki „Redemptoris Mater”, n.48: Zarówno duchowość maryjna, jak i odpowiadająca jej pobożność znajdują przebogate źródła w historycznym doświadczeniu osób i wspólnot chrześcijańskich żyjących pośród różnych ludów i narodów na całym globie. W tym względzie miło mi przypomnieć - wśród wielu wyznawców i nauczycieli tej duchowości - postać św. Ludwika Marii Grignion de Montfort, który zachęca chrześcijan do poświęcenia się Chrystusowi przez Maryję, widząc w nim skuteczny sposób wiernego realizowania w życiu zobowiązań Chrztu świętego.
Misjonarze ze Zgromadzenia są powołani do głoszenia Dobrej Nowiny, do służby Kościołowi i wszystkim ludziom do których są posłani. Wraz z członkami społeczności w której się znajdują, pracują jako zespół, aby kontynuować pracę jaką podjął Montfort w odnowieniu Kościoła i ewangelizacji ubogich.
Towarzystwo Maryi – Montfortanów SMM (Misjonarze Montfortanie) – krótki rys historyczno-charyzmatyczny
Instytut Societas Mariae Monfortana, S.M.M. (Towarzystwo Maryi – Montfortanie), jest Instytutem Zakonnym na prawie papieskim, założonym przez św. Ludwika Marii Grignion z Montfort w 1705 r., zatwierdzonym przez Papieża Leona XII w dniu 20 maja 1825 r. Zgromadzenie, posługuje się skróconą nazwą Misjonarze Montfortanie.
Zgromadzenie jest obecne w 24 krajach i liczy około 900 członków w całym świecie. Zgromadzenie jest częścią Rodziny montfortańskiej, razem ze Zgromadzeniem Sióstr Córek Bożej Mądrości i Braci Montfortanów św. Gabriela. Charyzmat Zgromadzenia jest ściśle związany z duchowością, z praktykowaniem prawdziwego i doskonałego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny. Poprzez tę duchowość, Misjonarz Montfortanin dąży do tego, aby się zjednoczyć z Najświętszą Maryją Panną, swoją Panią i Królową, a przez Nią z Jezusem Chrystusem. W charyzmacie podkreśla się cztery aspekty: Maryja, współpraca, ewangelizacja i brak przywiązania. Tak rozumiana i praktykowana duchowość daje misjonarzowi możliwość, aby kontynuować misje Jezusa, na wzór samych apostołów. Misjonarze Montfortanie są powołani do tego, aby zauważać i odpowiadać na potrzeby Kościoła, dla Jego odnowy, podejmując w sposób szczególny działania misyjne, stąd nazwa misjonarze. W misjach jesteśmy otwarci na współpracę z innymi kapłanami, siostrami zakonnymi i świeckimi. Ważną formą zaangażowania misyjnego jest organizowanie rekolekcji, zarówno dla duchownych, osób konsekrowanych, jak i świeckich. Rekolekcje mają za cel rozumienie dynamizmu doskonałego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, aby dusza mogła się uświęcić i stać się doskonałym narzędziem do świętości innych.
Misjonarze Montfortanie są powołani do głoszenia Dobrej Nowiny, do służby Kościołowi i wszystkim ludziom, do których są posłani. Wraz z członkami społeczności w której się znajdują, pracują jako zespół, aby kontynuować działalność, jaką podjął Założyciel na rzecz odnowy Kościoła i ewangelizacji ubogich.
Po uzyskaniu zgody Arcybiskupa Wacława Depo, Metropolity Częstochowskiego, decyzją kompetentnej władzy Zgromadzenia – Przełożonego Generalnego, po uzyskaniu pozytywnej opinii Nadzwyczajnej Generalnej Rady oraz po uzyskaniu zgody własnej Zwyczajnej Rady Generalnej, w dniu 7 listopada 2016 r. w Częstochowie, przy ul. Noskowskiego 13, został formalnie erygowany pierwszy w Polsce dom zakonny Towarzystwa Maryi – Montfortanów (Misjonarzy Montfortanów).