«Na cześć Świętej i Nierozdzielnej Trójcy (...) na mocy naszej władzy po dokładnym rozważeniu wszystkiego i częstym wzywaniu Bożej pomocy oraz za radą licznych naszych braci, orzekamy i określamy, że błogosławiony Ludwik Maria Grignion de Montfort jest święty».

 

Ludwik Maria Grignion de Montfort zmarł w Saint-Laurent-sur-Sèvre 28 kwietnia 1716 r. Beatyfikowany 22 stycznia 1888 r. przez Leona XIII, został kanonizowany przez Piusa XII 20 lipca 1947 r. w Bazylice św. Piotra w Rzymie: «Na cześć Świętej i Nierozdzielnej Trójcy (...) na mocy naszej władzy po dokładnym rozważeniu wszystkiego i częstym wzywaniu Bożej pomocy oraz za radą licznych naszych braci, orzekamy i określamy, że błogosławiony Ludwik Maria Grignion de Montfort jest święty».

 
 
Po inwokacji i szczególnej modlitwie do nowego świętego papież w homilii wysławia płomień misyjny św. Ludwika Marii, jego żarliwe nabożeństwo do Dziewicy, posłuszeństwo i wierność Kościołowi.
 
Podczas specjalnej audiencji dla licznych pielgrzymów, którzy przybyli z Francji i z całego świata, podejmuje ten sam temat, w sposób bezpośredni i rodzinny: «Pozdrowienia dla Was, pielgrzymi, którzy przybyli z różnych krajów (...). Łączy Was miłość do Maryi, bo wszyscy widzicie w Nim, którego czcicie, przewodnika, który Was prowadzi do Maryi i od Maryi do Jezusa...».
 
Następuje triumfalne przedłużenie świąt watykańskich: przez trzy dni, 22, 23 i 24 lipca, kościół Santa Teresa al Corso d’Italia w Rzymie przyjmuje pielgrzymów z całego świata.
 
Potem przyszła kolej na Montfort-sur-Meu w Bretanii. Wieczorem 28 sierpnia do miejscowości narodzin Ludwika Marii przybywa słynna relikwia świętego, przechowywana w Saint-Laurent-sur-Sèvre, ważny fragment kości ramiennej. Złożona w kaplicy zbudowanej w tym samym miejscu, w którym Ludwik Grignion przyjął chrzest, jest następnie uroczyście przeniesiona do kościoła parafialnego, gdzie pozostaje przez trzy dni wystawiona dla uczczenia przez pielgrzymów.
 
Saint-Laurent-sur-Sèvre będzie miało swoje triduum 12, 13 i 14 września. Stare i surowe zaułki ubierają się z radością dla uczczenia chwały Ojca de Montfort, którego miasto zazdrośnie przechowuje cenny grób w kościele parafialnym, który w 1963 roku na mocy dekretu Jana XXIII stanie się bazyliką mniejszą.
 
Uroczystości, które były poświęcone we Francji nowemu świętemu, zakończyły się 13 czerwca 1948 r. W scenerii wielkiej Kalwarii w Pontchâteau, tej Kalwarii, która była największym krzyżem jego niespokojnego życia. Arcybiskup Angelo Roncalli, nuncjusz apostolski w Paryżu, zgodził się przewodniczyć celebracji końcowej. Ze szczytu Kalwarii, stojąc u stóp wielkiego Krucyfiksu, udziela ostatniego błogosławieństwa. Później odnotuje w liście z 26 czerwca 1948 r. skierowanym do biskupa Bergamo, Mons. Bernareggi: «Na Kalwarii w Pontchateau ku czci św. Ludwika M. de Montfort, na świeżym powietrzu, zgromadziło się od 150 do 200 tysięcy ludzi: wszyscy pełni wiary, pobożności, żarliwości religijnej».
 
 
Mons. Roncalli, przyszły papież Jan XXIII, 21 września 1947 r. przewodniczy obchodom kanonizacji Ludwika de Montfort w Bergamo we wspólnocie misjonarzy montfortanów. Kronika wspólnoty podsumowuje panerygik, który nuncjusz wypowiedział o świętym: «Ciepłym głosem Przedstawiciel Ojca Świętego podkreślił przede wszystkim pełną wigoru świętość św. Ludwika Marii, jego żywy, śmiały, porywczy, wyraźnie oryginalny i bohaterski charakter, chlubiący się z ubóstwa i hańby Krzyża, i ducha, z jakim potrafił przeniknąć swoich Misjonarzy i Córki Mądrości, radośnie wyśpiewując w momencie śmierci słodycz naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Następnie nuncjusz przedstawił misjonarza, naśladowcę św. Franciszka Ksawerego i prekursora św. Alfonsa, jako kaznodzieję Najświętszej Dziewicy».
 
Na całym świecie Ojciec de Montfort nadal kontynuuje swoją podróż jako wzór do naśladowania i orędownik, którego należy wzywać. Szczególnie w swoim najbardziej znanym dziele, Traktacie o prawdziwym nabożeństwie, odsłania tajemnicę swojej świętości: poświęcenie się Chrystusowi przez Maryję. Zostanie uznany przez Jana Pawła II za „świadka i nauczyciela” tej autentycznej duchowości (por. Encyklika Redemptoris Mater nr 48).
Ojciec Alfio Mandelli SMM
 
 
* * *
 
 
LIST OJCA GENERAŁA ZGROMADZENIA MISJONARZY TOWARZYSTWA MARYI
 
Dom Generalny
MISJONARZE MONFORTANIE
Viale dei Monfortani, 65
00135 RZYM
WŁOCHY
tel. (0039) 06.30.50.203
 
 17 lipca 2022 r
 
Z okazji obchodów 75. rocznicy kanonizacji Świętego Ludwika Marii de Montfort
 
  Drodzy bracia i siostry, przyjmijcie moje pozdrowienia z Wietnamu.
 
  20 lipca będziemy obchodzić 75. rocznicę kanonizacji św. Ludwika Marii de Montfort. To ważny jubileusz w czasach zmian, w czasach wyjścia z ograniczeń narzuconych przez Covid-19, co pozwala nam zjednoczyć wspólnoty i ludzi, aby świętować w najlepszy możliwy sposób.
 
  Tą krótką wiadomością chcę tylko przypomnieć, że tak jak nasz Święty Założyciel, wszyscy jesteśmy powołani do świętości. Pozostańmy wierni i wytrwajmy na tej drodze. Wierność Ewangelii, wierność przyrzeczeniom chrzcielnym, wierność powołaniu każdego, wierność misji, odnowienie preferencyjnej opcji na rzecz ubogich i nieuznawanie niesprawiedliwości.
 
  Zapraszam do rozważenia tych słów z przemówienia Papieża Piusa XII z 21 lipca 1947 r. z okazji audiencji dla pielgrzymów:
 
  „Pozdrawiam Was, członkowie rodziny zakonnej, której Ludwik Maria Grignion de Montfort jest Założycielem i Ojcem.
 
  Za jego życia i w godzinie swojej przedwczesnej śmierci, była ona tylko jakby niedostrzegalnym ziarnem pszenicy (por. J 12, 24), ukrytym w jego sercu jak we wnętrzu żyznej ziemi i karmionym sokami jego niezwykłego umartwienia, obfitości jego zasług i wzniosłej świętości. Ziarno to kiełkowało, rosło, rozwijało się i rozprzestrzeniało wszędzie, mimo wiatru rewolucji, który nie zdołał go uśmiercić, i mimo gwałtownych prześladowań i intryg, które nie były w stanie go zdusić.
 
  Drodzy synowie i córki, pozostańcie wierni drogocennemu dziedzictwu pozostawionemu przez tego wielkiego świętego! To wspaniałe dziedzictwo zasługuje na to, abyście tak jak dotąd, poświęcali się dla niego, nie szczędząc sił i życia. Okażcie się godnymi spadkobiercami jego czułej miłości wobec maluczkich, wiernymi naśladowcami jego troski o ubogich; pamiętając o tym, że on odejmował sobie chleb od ust, aby ich nakarmić i zdejmował z siebie ubranie, aby ich okryć; okażcie się naśladowcami jego troski o dzieci, które były tak drogie jego sercu, jak drogie były Sercu Pana Jezusa”.
 
  O Dziewico Maryjo, nasza Matko, przyjdź nam z pomocą. Święty Ludwiku Mario Grignion de Montfort i Błogosławiona Mario Ludwiko od Jezusa, wstawiajcie się za nami.
 
  Radosnych uroczystości dla wszystkich.
 
Luiz Augusto STEFANI SMM
Przełożony generalny